İlk başlarda kendide çok sevinçliydi ama okulun kalabalıklığından mı nedir zamanla mızmızlık yapmaya başladık.Beraber sınıfta oturduk,dışarılarda gezdik ama nafile eve gidelim demeye başladı.O kadar da çok okula gitmek istiyordu.Zaten öğretmenle konuşmuştuk ve o isteyen çocuklar durmaz istemeyenlerde ses çıkarmaz demişti.Benim ki umursamaz diyordum ama hiçte öyle olmadı.Kahvaltı zamanında ben olmadan kahvaltısını yaptı.Oyun odasına oynamaya gittiler.Bizde babasıyla görünmeden dışarıda bekledik.Ondan yarım saat sonra bir ağlama sesi aynı Mert baktım ki oğluşumuz ağlıyor.Biraz konuştuk ve öğretmenimizden izin alıp bugünlük bu kadar yeter deyip okuldan ayrıldık.Ne kadar zor birşey anlatamam.O durmak istemeyip ağladıkça insan kendini kötü hissediyor.İnşallah en kısa zamanda alışır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder