Paşammm

Bugün okula değil sanki eziyete gittik.Paşam bu sabahta bir sürü dil döktükten sonra okula gitmeye karar verdi.Ama şartlı olarak oda sınıfa kendi girecek ben sınıfın penceresinden ona bakıcaktım.Bende tamam dedim ve pencere önünde beklemekle güne başladık.Bugün hiç olmazsa dışarda bekletiyor aşama atladık derken öğretmenimiz böyle olmaz anneler bekledikçe alışmaları zor diyerek sınıftaki bekleyen anneleri dışarı çıkardı.Mert bana sen gitme anne burdan bak derken pencerede kapanıcak dedi ve kapattı.Ağlayarak içerde kaldılar.Tabii benimde moralim bozuldu ağlamaya başladım.Ne kadar zor bişeymiş anlatamam.(Buarada durmayan tek paşam deil benim gibi ilkgünden beri bekleyen 4 anne daha var)Sonrasında müdür yanımıza gelip bizimle konuştu.Anlıyorum sizin için zor ama bunu yapmazsak asla alışmazlar ve sizin burda olduğunuzu bildikleri için yapılan faaliyetlere katılmazlar,arkadaş edinmezler hep sizle ilgilenirler dedi.İçerde ne oluyor napıyorlar diye için için kendimi yedim. Gidip baksam olmaz tam o sırada öğretmenimiz dışarıya çıktı.Ağlamıyorlarmış ve çizgi film izliyorlarmış.Birazdan dışarı çıkarıcam sizleri görmesinler dedi.Bizde evi yakın olan ilaydanın annesine kahve içmeye gittik.Saat 12 gibi okula geri döndük.Paşam ve İlayda bahçede oturuyormuş.Arabayı görünce hemen kapıya geldiler.Beni gördüğünde ağlar diye düşünürken gayet iyiydi.

Ona ödül olsun diye çok istediği otopark setini alıp arabada saklamıştım.Aferim ağlamamışsın ondan istediğini aldım deyince daha bir mutlu oldu.Tabii onu duyarda durur mu öğretmeniyle bile zor konuştum.Öğretmeni gayet iyiydi pazartesiden itibaren daha iyi olacak dedi.Bizde inşallah demekle yetindik.Bakalım pazartesi ne olacak...